Ostateczne miejsce powrotu

Dążymy do przejawienia uniwersalnej siły życiowej, jaką nam dano. Żyjemy na tej ziemi, a wszystko, czego potrzebujemy, otrzymaliśmy w darze od natury. Można odnieść wrażenie, że nasze społeczeństwo nie żyje w zgodzie z naturą. Zachowuje się jak rak, niezależnie, na własny sposób. Gdy rak robi się zbyt silny, ciało umiera. Gdy ciało umiera, rak również musi umrzeć. Rak to paradoks. Współczesna cywilizacja podobnie. Nie mamy kierunku. Staramy się po prostu żyć w możliwie jeszcze wygodniejszy sposób. Gonimy za prosperity. Żyjemy oddzielnie od natury i wznosimy dokoła siebie sztuczny świat. W miarę, jak nabieramy sił, coraz bardziej niszczymy środowisko. Kiedy środowisko umiera, my umieramy.

Jak możemy wrócić do natury, do siły życia? To najistotniejszy nasz koan, pytanie, nad którym musimy pracować. W jakimś sensie cały wszechświat jest jak szpital. Wszyscy jesteśmy chorzy. Jak możemy wyzdrowieć z tej ludzkiej choroby? Nauka Buddy i Droga Buddyjska mogą być jedną ze ścieżek do wyzdrowienia. Budda to lekarz, który prowadzi proces leczenia. Praktyka dharmiczna to lekarstwo, które Budda zaleca. Sangha i wszystkie żywe istoty w tym wszechświecie to pielęgniarki, które pomagają nam zdrowieć. To właśnie znaczy tekst „Te trzy skarby są ostatecznym miejscem powrotu.” Uwalniają nas od cierpienia obecnego w życiu opartym na egocentryzmie i prowadzą z powrotem ku pierwotnemu, dobroczynnemu sposobowi życia.

Shohaku Okumura-roshi, Living by Vow, str. 76-77